پوشاک مردم گیلان
گیلان
تاریخ نویسان قدمتی بیش از ۴۰۰۰ سال برای پوشاک‌های بومی گیلانی برآورد کرده‌اند. در گیلان مردم به دلیل وجود طبیعتی زیبا و پر از رنگ کمتر از رنگ مشکی استفاده می‌کردند. پوشاک‌های بومی زنان گیلان را می‌توان به ۳ بخش شرق، غرب و مرکز بخش‌بندی کرد که پوشاک زنان شرق گیلان به پوشاک “قاسم‌آبادی”، زنان غرب گیلان “تالشی” و پوشاک زنان مرکزی گیلان با عنوان “رسوخی” معروف است. پوشاک قاسم‌آبادی از باستانی‌ترین و ریشه‌دارترین پوشاک‌های ایران و مشرق زمین است. در جشنواره‌های بین‌المللی گوناگون مد و پوشاک جوایز بسیاری برده است. این پوشاک دربرگیرنده یک روسری زیرین به نام (مندیل) که به‌جای آن از کلاه نیز استفاده‌شده و با تعداد فراوانی سکه در بخش پیشانی تزیین می‌شود، نیم‌تنه این پوشاک به‌مانند نیم‌تنه‌های دیگر بوده با تفاوت این‌که با سکه تزئین شده است. پیراهن پوشاک قاسم‌آبادی تفاوت ویژه‌ای با پیراهن‌های نقاط مختلف گیلان دارد. دامن آن نیز از پارچه ساده و یا گل‌دار که روی آن بافرم استانداردی نواردوزی شده تشکیل می‌شود.
اما پوشاک قاسم‌آبادی تنها یک نمونه از نمونه‌های متنوع پوشاک بانوان گیلانی است. چند نمونه شناخته شده دیگر از پوشش مردم گیلان زمین عبارت‌اند از:
لَچَک که همان روسری یا سربند برگزیده زنان گیلانی است.
چادرشب پارچه‌ای زیبا و رنگارنگ است که قدمت بسیار طولانی دارد و نسل به نسل دختران بافت آن را از مادران خودآموخته‌اند. چادرشب نوعی کمر پیچ برای زنان بومی گیلان و مازندران به‌حساب می‌آید.
الجاقبا پوشش دوخته‌شده‌ای از مخمل یا پارچه چادرشب است که پـوشش زنان در کوهستان‌های شرقی و قاسم‌آباد بوده است.
شلیته یا کوتاه تومان (تنبان) دامنی کوتاه و پرچین است که به آن “گرد تومان” نیز می‌گویند. دامن، دراز تومان واژه ایسـت که برای دامن بلند چین‌دار در مرکز و شرق گیلان استفاده می‌شود در غرب گیلان تالشی‌ها آن را “شلار” می‌گویند.
پوشاک بومی زن گیلانی به‌واسطه گوناگونی رنگ و نوع پوشش یکی از بهترین گونه‌های پوشاک‌های بومی ایران است که باید به‌عنوان یکی از نشانه‌های هویت ملی حفظ و ماندگار شود.
/goldozi/
